Ο κύριος στόχος του έργου είναι να παρέχει στους εκπαιδευτικούς εργαλεία για τη δημιουργία θετικών απόψεων, συναισθημάτων και ατμόσφαιρας κατά τη μεταμόρφωση της σχολικής εκπαίδευσης και την ανάκαμψη από την κρίση. Αντιμετωπίζουμε τις βασικές συναισθηματικές προκλήσεις της πανδημίας Covid-19 εφαρμόζοντας μια θετική υπολογιστική/ψυχολογική προσέγγιση που υπερβαίνει τις τεχνολογικές/ψηφιακές λύσεις. Στόχος μας είναι να αναπτύξουμε τις ικανότητες των εκπαιδευτικών και να παρέχουμε έτοιμες προς χρήση λύσεις (μαθησιακά σενάρια και υλικά) σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα.
Η πανδημία του Covid-19 έχει επιταχύνει τον ψηφιακό μετασχηματισμό στα σχολεία. Ωστόσο, η χρήση της τεχνολογίας στα σχολεία θα έχει διαρκή επίδραση. Ωστόσο, η αυξημένη εξάρτηση και έκθεση στη χρήση της τεχνολογίας για εξ αποστάσεως μάθηση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ατομική ευημερία, καθώς τα όρια μεταξύ σχολικής και προσωπικής ζωής είναι πιο δύσκολο να διατηρηθούν και μπορεί να εμφανιστούν αρνητικά αποτελέσματα και παρενέργειες της χρήσης της τεχνολογίας, όπως το άγχος από τη χρήση της τεχνολογίας Technostress (Tarafdar et al 2015). Προκειμένου να αυξηθεί η προθυμία και οι δεξιότητες για την αποτροπή αυτών των αρνητικών πτυχών της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, πρέπει να δημιουργηθούν νέες δεξιότητες και να συνδυαστούν καλά σχεδιασμένα μαθησιακά αντικείμενα με κατάλληλες παιδαγωγικές μεθόδους σε σχετικές μαθησιακές δραστηριότητες. Η διασφάλιση της συνέχειας της μάθησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας υπερβαίνει την απλή εισαγωγή τρόπων εξ αποστάσεως μάθησης. Επιπλέον, αυξάνονται οι ανησυχίες σχετικά με τις κοινωνικο-συναισθηματικές ανάγκες των μαθητών και τη συνολική ψυχολογική ευημερία, τις προκλήσεις της απομονωμένης μάθησης και το άγχος της τεχνολογίας. Επομένως, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη να υπερβούμε την παραδοσιακή, συναλλακτική αντίληψη της σχέσης διδάσκοντος-μαθητή, να σχεδιάσουμε ψηφιακές μαθησιακές εμπειρίες προς την κατεύθυνση της παρακίνησης, της εμπλοκής, των θετικών συναισθημάτων και της ευημερίας, να μειώσουμε τις ψυχικές ασθένειες (π.χ. άγχος, κατάθλιψη και άγχος) και να βοηθήσουμε μαθητές και εκπαιδευτικούς να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους.
Τρέχουσες προκλήσεις για τους εκπαιδευτικούς
Η προκαταρκτική μας μελέτη σχετικά με τις εμπειρίες από την κρίση COVID-19 έδειξε μια σειρά από πτυχές που οδήγησαν στην επιτυχή διαχείριση της κρίσης. Ορισμένες από τις πτυχές είναι οργανωτικής φύσης, όπως Β.: προθυμία για αλλαγή, τεχνολογική υποδομή και υποστήριξη και υγιής και ενεργός χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών.
Ακόμη πιο σημαντικός είναι ο ρόλος του δασκάλου. Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να έχουν τα κίνητρα και τις δεξιότητες για την απρόσκοπτη μετάβαση σε ψηφιακές λύσεις. Ωστόσο, σε αυτή την ασυνήθιστη κατάσταση, προκύπτουν ποικίλες προκλήσεις:
– Αντιμετώπιση του διαφορετικού τεχνικού εξοπλισμού των μαθητών/οικογενειών,
– Αντιμετώπιση του άγχους και των αβεβαιοτήτων,
– Δημιουργία κινήτρων και θετικής ατμόσφαιρας με νέα κανάλια αλληλεπίδρασης,
– Αντιμετώπιση της κατάθλιψης και της απόγνωσης.
Η βασική διαπίστωση είναι ότι σε αυτή την περίπτωση απαιτούνται νέες δεξιότητες.
Βλέπουμε τις ικανότητες ως γνώσεις, δεξιότητες και στάσεις για την επίλυση προβλημάτων σε συγκεκριμένα πλαίσια (Holtkamp & Pawlowski, 2015). Σε περιόδους αλλαγών, οι στάσεις και οι συναισθηματικές πτυχές ειδικότερα φαίνεται να είναι κρίσιμες, για παράδειγμα για την ανάπτυξη θετικών στάσεων απέναντι σε καταστάσεις χρήσης της τεχνολογίας και την απόκτηση νέων δεξιοτήτων για τον μετριασμό του τεχνοστρες (Pirkkalainen et al. 2019).